Door: Meindert Inderwisch
Datum: 23 maart 2023

De mens, een radertje van vlees en bloed

Het vrije westen was ooit een mensvriendelijke machine. In haar konden we gedijen en werden we beschermd als het vlees en bloed dat we zijn. Er kwam, na de barre oorlogen, steeds meer aandacht voor de behoeften van de mens. De lieve vrede was getekend en nooit zouden we meer massaal verstrikt raken in de eerzucht van machthebbers.
Maar sprookjes zijn slechts echt zolang ze worden beheerd door de overlevenden van de barbarij. Zij waren niet opgewassen tegen het kille opportunisme dat uit verre, vreemde, wrede landen begon te naderen.

Nieuwe beschermers van ons vrije westen voelden zich geroepen op te staan.
Regenten die niet wisten hoe het was om vermalen te worden, dachten dat de machine nog meer welvaart zou brengen wanneer hun onderdanen ingebracht zouden worden als tandwielen, schroeven en bouten. Zij begrepen niet dat huid en haar zich niet kunnen meten met metaal en zo volgden de nieuwe rampen. Ziektes als depressie, burn out, verslaving en zelfs plagen als aids en Covid-19 teisterden wat ooit, in beginsel, paradijselijk was geweest.

Wanneer je pijn hebt, niet meer verder kunt, je afvraagt waarom je anders bent, laten we het dan over jou hebben en niet over het tandwiel dat je denkt te moeten zijn. Laten we aandacht besteden aan wat er met je is gebeurd.
En als je eenmaal verder kunt denken dan dat, laten we dan op zoek gaan naar wat jouw verloren gewaande behoefte is en niet naar waar de ander jou voor nodig heeft.